Po II wojnie światowej w dziedzinie muzyki klasycznej rozwinęło się wiele nowych prądów i kierunków. Z jednej strony dojrzali kompozytorzy pierwszej połowy XX wieku, tacy jak Britten, Martinů i Prokofjew, tworzyli swoje arcydzieła, ale stopniowo do głosu dochodziło także młode pokolenie kompozytorów okresu powojennego. Odkryj wszystkie nuty i partytury z tej ekscytującej epoki muzycznej i dowiedz się więcej o nowych prądach artystycznych po 1945 roku w podstawowym przeglądzie!
Pierwszym i najsilniejszym był nurt dodekafoniczny i serialny, który wyłonił się z kompozytorskiego stylu Arnolda Schönberga i Antona Weberna. Niemieckie miasto Darmstadt stało się po 1948 roku centrum tej muzyki. Muzykę seryjną można określić jako wyłącznie racjonalną, opartą na matematyce i logice. Emocjonalne podejście jest w tej muzyce niemal wykluczone.
Wraz z rozwojem możliwości technicznych, instrumenty elektroniczne (lub elektroniczne przetwarzanie rzeczywistych dźwięków) przedostały się do muzyki. Pierwsze studio muzyki elektronicznej powstało w Kolonii w 1951 roku pod kierownictwem Herberta Eimerta. Innymi ważnymi kompozytorami byli Edgar Varese, Karlheinz Stockhausen, Ernst Krenek, Maurice Kagel, Luciano Berio i inni. W dziedzinie muzyki konkretnej światową sławę osiągnęli kompozytorzy Pierre Boulez, Iannis Xenakis i Olivier Messiaen.
Nazwa tego ruchu wywodzi się od łacińskiego słowa „alea” – oznaczającego kostkę do gry, której rzut prowadzi do przypadkowych wyników. Muzyka aleatoryczna jest więc techniką kompozytorską, w której część procesu odtwarzania dzieła pozostawiona jest przypadkowi. Ojcem tej zasady kompozytorskiej jest amerykański kompozytor John Cage, a z tego stylu czerpali Europejczycy, m.in. K. Stockhausen, P. Boulez, W. Lutosławski i wielu innych.
Kompozycja powierzchni dźwięku próbuje w jakiś sposób przywrócić zmysłowość i emocjonalność muzyki. Zazwyczaj wykorzystuje długotrwałe pejzaże dźwiękowe, które dają słuchaczowi wystarczająco dużo czasu na rozpoznanie i doświadczenie muzyki. Do najważniejszych kompozytorów tego ruchu artystycznego należą György Ligeti, Luigi Nono, Krzysztof Penderecki, Iannis Xenakis i inni.
Z pewnym opóźnieniem minimal music dotarła do Europy z USA i starała się osiągnąć bezpośredniość poprzez proste muzyczne struktury pierwotne, takie jak wielkoskalowe powierzchnie dźwiękowe bez silnych kontrastów i dramatycznych zmian. Pionierami tej muzyki w latach 60. byli amerykańscy kompozytorzy: Le Monte Young, John Adams, Terry Riley, Steve Reich i Philip Glass. W Europie dołączyli do nich Henryk Górecki i Arvo Pärt.
na: Głos (sopran), harfa
Partytura dla zespołu
Numer artykułu: 1677775
na: Orkiestra symfoniczna
Partytura kieszonkowa
Numer artykułu: 1689964
Lieder nach Gedichten von Nora Gomringer
(2020/21)
na: Głos (sopran), fortepian
Nuty
Numer artykułu: 1690094
na: Orkiestra symfoniczna
Partytura kieszonkowa
Numer artykułu: 1689966
na: Orkiestra symfoniczna
Partytura kieszonkowa
Numer artykułu: 1689957
for 8 cellos
na: 8 wiolonczeli
Partytura, głosy
Numer artykułu: 1684382
Text selected from ancient Pompeiian graffiti
HPS 1682
na: Chór mieszany (SATB), orkiestra
Partytura kieszonkowa
Numer artykułu: 1681184
pour flûte, hautbois, clarinette, clarinette basse, basson, cor, trompette, trombone, violon, alto, violoncelle, contrebasse
na: Zespół kameralny
Partytura
Numer artykułu: 1681176
for recorder solo
(soprano, alto and tenor recorder in alternation)
na: Flet prosty
Zestaw głosów
Numer artykułu: 1678129
na: Głos, Saksofon altowy (Es)
2 partytury zespołu
Numer artykułu: 1677774
Teil 3. Die Moderne
na: Organy
Książka
Numer artykułu: 1669278
for voice (with percussion and/or humming choir ad lib.)
na: Głos
Partytura
Numer artykułu: 1668820
na: Skrzypce
Nuty
Numer artykułu: 1668797
na: Głos
Partytura dla zespołu
Numer artykułu: 1668817
Fourteen pieces
on poems of Christian Morgenstern
na: Głos śpiewny, flet, bajan, kontrabas, perkusja
Partytura
Numer artykułu: 1668857