Operetka – nuty i wyciągi fortepianowe

Krótka historia operetki:

Z opery comique, znacznie krótszy operetka rozwineła się w Paryżu w połowie 19 wieku, w przeciwieństwie do „poważnej opery’. Na tę nową formę groteskowo-frywolnych parodii opery bel canto i grand opéra Meyerbeera decydujący wpływ wywarł Jacques Offenbach.

W Wiedniu próbowali różni kompozytorzy wskoczyć na drogę sukcesu Offenbacha. Johann Strauss (Sohn) odniósł wielki sukces swoim utworem "Zemsta nietoperza". W odróżnieniu od francuskiego kankana, w operetkach wiedeńskich dominuje walc. Ze względu na ich popularność i chęć dotarcia do bardziej wykształconej, a przez to zamożniejszej publiczności, szybko zaczęto poszukiwać mniej frywolnej, poważniejszej formy, która odróżniałaby je od francuskiej operetki – idei na wskroś politycznej, odzwierciedlającej coraz silniej rosnący nacjonalizm.

W Niemczech pojawiła się operetka bawarska i operetka berlińska, której szczytowym osiągnięciem był Paul Abraham ("Viktoria und ihr Husar" (1929)). Niezwykle udane i popularne utwory Abrahama po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów zostały okrzyknięte "zdegenerowanymi" i usunięte z repertuaru.

Tymczasem w Stanach Zjednoczonych – również za sprawą wielu muzyków, którzy uciekli lub wyemigrowali z Europy – pod wielkim wpływem operetki narodził się nowy gatunek: Musical.

Wybór najpiękniejszych operetek:

„Ba-ta-clan’ (1855) Jacques Offenbacha

„Orfeusz w podziemnym świecie” (1858) Jacques Offenbacha

Zemsta nietoperza (1874) Johanna Straussa syna

„Boccaccio” (1879) autorstwa Franza von Suppégo

„Uczeń żebraka” (1882) Carla Millöckera

Baron cyganski (1885) Johanna Straussa syna

„Sprzedawca ptaków” (1891) autorstwa Carla Zellera

”Wesoła wdówka” (1905) Franza Lehára

„Księżniczka czardasza” (1915) Emmericha Kálmána

”Hrabina Mariza” (1924) Emmericha Kálmána

„Kraina uśmiechu” (1929) Franza Lehára

„Im weißen Rössl” (1930) autorstwa Ralpha Benatzky’ego

„Kwiat Hawajów” (1931) autorstwa Paula Abrahama n!