Szczególnie od końca XVIII wieku popularne były msze pastoralne, których cechą charakterystyczną jest wiejski język tonalny oparty na muzyce ludowej, często połączony z łatwym wykonawstwem. Dzięki postaciom pasterzy, ten typ jest szczególnie kojarzony z Bożym Narodzeniem.
Ponadto od XVI wieku odbywają się msze święte, które wykorzystują jako wzór kolędy; szczególną popularnością cieszyły się pieśni potrójne, takie jak „Resonet in laudibus”, z których wyłoniła się tradycja kołysania dzieci.