Republika Czeska stała się w drugiej połowie XVIII wieku „konserwatorium Europy” i wniosła istotny wkład w rozwój muzyki klasycznej w muzycznych centrach Europy Zachodniej. Tutaj znajdziesz wszystkie nuty czeskich kompozytorów klasycznych i za pomocą jednego kliknięcia możesz dowiedzieć się więcej o historii muzyki w Republice Czeskiej.
W drugiej połowie XVIII wieku ziemie czeskie znajdowały się w szczególnej sytuacji. Dzięki reformie szkolnictwa wzrosła ogólna muzykalność ludności, ale jednocześnie narastał nacisk na germanizację ludności czeskojęzycznej. Warunki socjalne i finansowe na ziemiach czeskich również nie były dobre. Dlatego też niezwykle duża liczba muzyków wyemigrowała.
Szkoła mannheimska jest ważnym kamieniem milowym w historii muzyki klasycznej. Za założyciela uważa się czeskiego kompozytora Jana Václava Stamica (Johann Wenzel Stamitz), natomiast trzecie pokolenie reprezentuje Antonín Stamic (Anton Stamitz). Szkoła mannheimska wprowadziła do muzyki wiele nowych elementów w zakresie form muzycznych, dynamiki i instrumentacji, bez których trudno sobie wyobrazić twórczość najważniejszych kompozytorów, takich jak Mozart czy Beethoven.
Spora część muzyków wyjechała do kochających muzykę Prus. Rodzina Bendów, która w XVIII wieku prawie w całości wyemigrowała do Prus, znalazła tam nowy dom. Znanymi kompozytorami są František Benda (Franz Benda) i Jiří Antonín Benda (Georg Anton Benda).
Wiedeń, jako stolica wielonarodowej monarchii, zawsze oferował wiele możliwości zatrudnienia dla muzyków. Dlatego też duża część strumienia emigracyjnego kierowana była do Wiednia. Ważnymi czeskimi przedstawicielami byli tu kompozytorzy Leopold Koželuh, który po śmierci Mozarta został nawet nadwornym kompozytorem na dworze cesarskim, oraz Jan Václav Hugo Voříšek, którego wielki talent zgasł niestety wraz ze śmiercią w wieku zaledwie 34 lat.
To właśnie we Włoszech Josef Mysliveček stworzył swój dom. Jego kompozycje operowe uczyniły go tak sławnym, że został nazwany „Il divino Boemo” we Włoszech. Oprócz 26 oper, jego bogata twórczość obejmuje liczne oratoria, kantaty, symfonie i utwory kameralne.
Mimo obiektywnie trudnych warunków, znaczenie muzyki w kształtowaniu świadomości narodowej w Czechach w żaden sposób nie zmalało. To, że narodowa tożsamość językowa i kulturowa Czechów została zachowana, zawdzięczamy przede wszystkim wiejskim kantorom, którzy mimo nacisków władz nadal nauczali w języku czeskim. Ważnymi przedstawicielami czeskiej sceny kulturalnej byli kompozytorzy Jakub Jan Ryba, František Xaver Dušek, Josef Ferdinand Norbert Seger i inni.