Słowo „Noël” jest właściwie przede wszystkim terminem literackim: używa się go do opisania wiersza po francusku, często w języku dialektalnym, który w szerszym znaczeniu ma związek z Bożym Narodzeniem, często przedstawiając na przykład pasterzy. Dlatego oparte na niej pieśni są nie tylko duchowe, ale należą również do tradycji ludowej. Ich początki sięgają XIII wieku, a wieczorny śpiew Noëli w domu ma długą tradycję.
Nie tylko teksty często mają raczej światowy charakter. Mimo że melodie początkowo w większości sięgają znanych melodii gregoriańskich lub hymnicznych, od XV wieku stosuje się również świeckie pieśni, a w mniejszym stopniu oryginalne kompozycje. Niemniej jednak, od XVII wieku znalazły one swoje miejsce w nabożeństwach bożonarodzeniowych, zarówno w formie śpiewanej, jak i instrumentalnej. Messe de minuitMarc-Antoine Charpentier opiera się na jednym lub kilku Noellach w każdej części.
Poza mszami organowymi, które przetwarzają noëla, sławę tego gatunku przyniosły przede wszystkim liczne utwory wariacyjne na organy znane jako noël varé.