Klasycyzm (1750 - 1827) – nuty

Niewiele ruchów artystycznych tak bardzo zmieniło postrzeganie świata i samego człowieka jak klasycyzm. W centrum uwagi nie znajduje się już wiara w Boga, ale wiara w możliwości człowieka, w jego rozum i racjonalność. Nazwa tego stylu wywodzi się od łacińskiego słowa „classicus” – „obywatel pierwszego rzędu” (w przenośni – doskonały, harmonijny, zrównoważony). O tym, jak radzili sobie z tymi warunkami kompozytorzy epoki klasycznej, a także o innych ciekawostkach, możesz dowiedzieć się tutaj.

Klasycyzm w muzyce

Istotną cechą muzyki klasycznej jest zasadnicza rezygnacja ze złożonych kontrapunktycznych polifonicznych struktur muzycznych na rzecz prostszej struktury homofonicznej z melodią główną i harmonicznym akompaniamentem. Polifonia nie została jednak zapomniana; wszyscy wielcy kompozytorzy opanowali formy polifoniczne i komponowali je okazjonalnie. W miejscu, w którym kompozytor klasyczny zastosował nowoczesną fugę, zawsze znajdujemy kompozytorskie punkty kulminacyjne utworu. Jako przykłady można podać różne utwory sakralne (np. Requiem W. A. Mozarta), ale także niektóre późne Kwartety smyczkowe L. van Beethovena (np. op. 133).

Formy muzyczne

Najważniejszą klasyczną formą muzyczną jest niewątpliwie forma sonatowa. Reprezentuje ona ostateczne ideologiczne dążenie do racjonalnej perfekcji w muzyce. Forma sonatowa stała się podstawą wszystkich ważniejszych form muzycznych tamtych czasów: koncert solowy, symfonia, sonata i kwartet smyczkowy. Barokowa opera również uległa modernizacji, głównie za sprawą reformy dokonanej przez kompozytora Christoph Willibald Gluck.

Instrumenty muzyczne

Fortepian stał się niewątpliwie najważniejszym instrumentem solowym i akompaniującym dzięki swojemu udoskonaleniu technicznemu. Do orkiestry dołączyły nowe instrumenty (klarnet, kontrafagot), a wiele innych instrumentów (zwłaszcza dętych) zostało technicznie udoskonalonych dzięki nowoczesnym systemom (wentylowym) (obój, flet, róg, trąbka i wiele innych). Pod koniec XVIII wieku klawesyn i wiele innych instrumentów barokowych zniknęło jednak z muzyki.

Najważniejsi kompozytorzy wczesnego i wysokiego okresu klasycznego:

• William Boyce – nuty
• Carl Philipp Emanuel Bach – nuty
• Christoph Willibald Gluck – nuty
• Joseph Haydn – nuty
• Michael Haydn – nuty
• Johann Baptist Vaňhal – nuty
• Luigi Boccherini – nuty
• Johann Wenzel Stamitz – nuty
• Domenico Cimarosa– nuty
• Muzio Clementi – nuty
• Wolfgang Amadeus Mozart – nuty
• François Devienne – nuty
• Luigi Cherubini – nuty
• Anton Reicha – nuty
• Ludwig van Beethoven – nuty
• Fernando Sor – nuty
• Antonio Diabelli – nuty
• Carl Czerny – nuty

Więcej ciekawych linków:

• Klasyczne utwory fortepianowe – nuty
• Klasyczne kwartety smyczkowe – nuty
• Klasyczne symfonie – nuty
• Klasyczne koncerty solowe – nuty
• Klasyczne opery – nuty
• Klasyczne utowry chóralne – nuty
• Klasycyzm – nuty do pobrania
• Romantycyzm – nuty do pobrania
• Barok – nuty do pobrania