Już w starożytności hymn był pieśnią pochwalną, która zazwyczaj miała ustaloną formę. Wczesny Kościół zaadoptował ten gatunek i z biegiem czasu hymn stał się hymnem kościelnym, co można łatwo zauważyć, na przykład, w hymnie adwentowym.
Ze względu na szerokie rozprzestrzenienie gatunku, na przestrzeni czasu występują bardzo różne jego przejawy, w tym wolne wiersze pochwalne, takie jak Te Deum, Gloria i Cantica. Podobnie treść nie zawsze musi mieć charakter pochwalny, istnieją również hymny żałobne. W Regule Benedykta z Nursji hymn ten ma stałe miejsce w Liturgia Godzin. Jednym z najbardziej znanych twórców hymnów jest Ambroży z Mediolanu, którego utwory stały się wzorem dla kolejnych poetów.