„Kłańajmy się, panowie, przed geniuszem” Robert Schumann rozpoczyna swoją słynną recenzję drugiego opusu Chopina. I miał mieć rację: Kompozytor, pianista i nauczyciel gry na fortepianie Fryderyk Chopin (1810-1849) uważany jest za rewolucyjnego pianistę ze względu na innowacje w dziedzinie melodii, rytmu, harmonii i formy.
Odkryj wszystkie nuty wspaniałych kompozycji Fryderyka Chopina - więcej o jego życiu dowiesz się tutaj.
Ale jego praca pedagogiczna ma również wpływ na dzisiejszą pedagogikę fortepianową, na przykład w lekkiej technice gry i z Belcanto jako modelem. Fortepian był jego artystycznym przedłużeniem, nie ma więc u niego kompozycji, której bynajmniej nie towarzyszył.
Matka Chopina była Polką, ojciec Francuzem. Zwłaszcza w jego Polonezach i Mazurkach Chopin, który wyemigrował do Francji w wieku 21 lat, wyraża swoją miłość do rodzimej Polski. W ten sposób ukształtował się silniejszy akcent tożsamości narodowej w jego tworzości, co w podobnej formie można znaleźć w kompozycjach Edvarda Griega czy w rapsodiach węgierskich Franciszka Liszta.
Zachowało się około 230 utworów Chopina, w tym wirtuozowskie Impromptus, ronda, sonaty i walce.
Chopin - który od 1835 r. miał także obywatelstwo francuskie - zmarł w Paryżu na gruźlicę. Na jego wyraźne życzenie siostra Ludwika sprowadziła jego serce z powrotem do Polski. Od tego czasu znajduje się w kościele św. Krzyża w Warszawie.